الف) انواع سازه های مقاوم سازی شده توسط این مجموعه:

• انواع ساختمانها
• سازه های صنعتی
• پلها

ب) انواع روشهای مقاومسازی که در گروه آراد بکار گرفته می شود:

•      مقاوم سازی سازه های بتنی با الیاف پلیمری FRP ( CFRP و GFRP):

استفاده از الیاف FRP به دلیل سرعت اجرای بالا، وزن کم، مقاومت بالا، عدم ایجاد محدودیت و مشکلات معماری حاصل از مقاوم سازی در ساختمانهای بتنی بسیار مورد توجه قرار می گیرد. هنگام استفاده از مصالح FRP سطح بتن می بایست به روشهای مناسبی آماده گردد.

•      مقاومسازی ساختمان با افزودن اعضای باربر جانبی همانند دیوار برشی و یا مهاربند فولادی:

در این روش با تعبیه دیوار برشی یا بادبند در محل های مناسب، نیروی زلزله در این اعضا تمرکز داده         می شود. و نیروی لرزه ای سایر اعضای غیر مجاور با دیوار برش و بادبند کاهش می یابد و دیگرنیازی به تقویت آنها نیست. در این روش تعبیه بادبند یا دیوار برشی باید با هماهنگی کامل با طرحهای معماری انجام گرفته تا مشکلات معماری و بهره برداری ایجاد نگردد.

•     مقاوم سازی با ژاکت فنری (Steel Jacket) و ژاکت بتنی (Concrete Jacket):

در این روش با افزودن سختی و مقاومت در اعضایی که دارای کمبود مقاومت یا مشکلات رفتاری می باشند، مقاومت و رفتار این اعضا اصلاح می گردد. نکته مهم در این روش عملکرد یکپارچه بین بخش جدید عضو  ( ژاکت فلزی یا بتنی) با بخش موجود عضو می باشد. در این روش برای مقاوم سازی اعضای بتنی نیاز به کاشت بولت یا آرماتور در بتن موجود (قدیمی) می باشد تا موجب عملکرد یکپارچه بخش های جدید و قدیم بشود.

•      مقاوم سازی با استفاده از سیستمهای غیرفعال استهلاک انرژی (دمپر یا میراگر):

بکارگیری سیستم های اتلاف انرژی برای کنترل و کاهش تغییر شکلهای ساختمان یکی از راهکارهای کاهش نیاز سازه به بهسازی آن می باشد. با تعبیه میراگرها در سازه با توجه به افزایش استهلاک انرژی می توان تغییر شکلهای ساختمان را کاهش داد. برای این منظور انواع میراگرها طراحی و ساخته شده اند که بخشی از انرژی سازه را جذب و مستهلک می کنند. میراگرها عموما در بادبندها در تمامی طبقات استفاده می گردند. میراگرها (Dampers) بر اساس عملکرد به انواع اصطکاکی،تسلیمی (هیسترزیس) ویسکوز، ویسکوالاستیک و آلیاژ جرمی طبقه بندی می گردند.

•      مقاوم سازی با جداگرهای لرزه ای (Base isolation):

استفاده از سیستم های جداساز لرزه ای، راهبرد مناسب برای کاهش اثرات زلزله روی سازه موجود می باشد. با بکارگیری جداگرهای لرزه ای می تواند انتقال انرژی موجود در حرکات ارتعاشی زمین را به ساختمان محدود نمود. در این روش هنگام وقوع زلزله تغییر شکلهای ساختمان در تکیه گاههایی که قابلیت تغییر شکل زیادی دارند متمرکز شده و سازه مانند جسم صلب یا تغییر شکلهای کوچک ارتعاش می کند. روش جداسازی برای ساختمانهای کوتاه و نسبتا صلب موثر بوده و برای ساختمانهای بلند و نرم کارآیی کمتری دارد.

•      مقاومسازی با بادبندهای کمانش تاب (BRBF) یا دمپرهای کمانش تاب (BRB Dampers):

 با اضافه نمودن بادبندهای کمانش تاب که توسط غلافهای مخصوصی مانع از پدیده کمانش در عضو فشاری بادبند می شوند، می توان به سازه ای دست یافت که بدلیل نداشتن رفتار ترد کمانشی، دارای رفتاری شکل پذیر می باشد. که مناسبترین رفتار در مقابل بارهای لرزه ای است. همچنین می توان در طول کوتاهی از بادبند از غلاف استفاده نمود که موجب تجمع تسلیم در آن  و در نتیجه استهلاک انرژی بشود. به این المانها، دمپرهای بادبندی کمانش تاب (BRB Dampers) گفته می شود.

ج) مصالح خاص مصرفی در مقاومسازی با الیاف پلیمری (FRP ):

• الیاف پلیمری کربن (CFRP) با مقاومت ها و ضخامت های مختلف
• الیاف شیشه (GFRP) با مقاومت ها و ضخامت های مختلف
• میلگردهای FRP
• رزین و ژل اپوکسی مخصوص الیاف FRP
• چسب اپوکسی به منظور عملیات کاشت بولت و آرماتور
• ملاتهای پر مقاومت با پایه سیمانی یا پایه اپوکسی
•  بولتهای مخصوص کاشت

د) این مجموعه آزمایشهای زیر را در رابطه با پروژه های مقاوم سازی شده با الیاف پلیمری (FRP) به انجام میرساند:

• تست میکروسکوپ الکترونی (SEM): آزمایش آنالیز مواد تشکیل دهنده الیاف بخصوص جهت تعیین درصد کربن الیاف (CFRP).
• تست کشش الیاف کامپوزیت
• تست چسبندگی الیاف و رزین با سطح بتنی (Pull off)

 نمونه کارهای انجام شده :